زنــدگی کهنــه دروغی بــیــش نــیــســتهیــچ کــس راضی زحــال خــویــش نــیــســت
زنــدگـی انــدوه وحــســرت خــوردن اســتجــان شــیــریــن را بــه مــســلــخ بــردن اســت
زنــدگی جــولــانــگــه درد و غــم اســتکــوره راهی انــتــهایــش مــبــهم اســت
زنــدگی ســرشــار از نــاگــفــتــنـی ســتکـس نــمــیدانــد چــه روزی رفــتــنـی ســت
زنــدگـی حــرمــان مــا را مــشــتــری ســتبــغــض آدم در گــلــویــش بــس
ای قـوم بــه حج رفتـه کجایید کجاییدمعشــوق همیــن جـاست بیایید بیاییدمعشــوق تــو همسـایه و دیــوار به دیواردر بادیه ســـرگشته شمـــا در چــه هواییدگــر صـــورت بی‌صـــورت معشـــوق ببینیــدهــم خـــواجه و هــم خانه و هم کعبه شماییدده بـــــار از آن راه بـــدان خـــانه بـــرفتیــــدیــک بـــار از ایـــن خانــه بــر این بام برآییدآن خانــــه لطیفست نشان‌هـــاش بگفتیــداز خــواجــــه آن خــــانـــــه نشانـــی بنماییـــدیک دستـ
آه از آن بـاغ پُر از لالـه، چــه زیباست بهشت!
چــه کــنم وصف تماشا کـــه دلاراست بهشت
گفته بودی که بهشت این همه گویند، کجاست؟
چشم بُگــــذار در آیینــــه، هــویداست بهشت
نــفسی بُـــــگــذر و بُــــگــــــــذار نسیمِ نفست
بدمــــد تــا سر این کــوچه کــه پیداست بهشت
بــه نـــــگاه گـُل اشکت و بـــه آلالــــه، دنـــــا
به تماشای تـو سوگند، همین جــــاست بهشت
نوبهـــاری کـــه به تن لالــه و گل می پــوشی
محــو بــالای تــو و غ
نمـیدونم چـطور از عــده ای انــتظار داریـم کـه بـرای
صـلاح و سـلامت جـامعه از عـشق و حالـشون بـگــذرن؟
ایـنا عُمــریه تـحت فــرهنگبـه مـن چــه و بـه تـو چــه و چــراغی که
بــه خانه رواسـت بـر مسـجد حــرام اســـتحـالا چــطور میـخواین آزادی و
اختـیارشون رو محـدود کنـین؟نـیازی بـه مَســکن مَهــر نـداشـــتنولــی رفتـن ثبـت نـام کـردن و جای کس دیگه ای رو گرفتنمیگــفتن چراغی که به خانه رواسـت بر مسـجد حرام استلباســی میــپوشن کـه حتـی گر
نمـیدونم چـطور از عــده ای انــتظار داریـم کـه بـرای
صـلاح و سـلامت جـامعه از عـشق و حالـشون بـگــذرن؟
ایـنا عُمــریه تـحت فــرهنگبـه مـن چــه و بـه تـو چــه و چــراغی که
بــه خانه رواسـت بـر مسـجد حــرام اســـتحـالا چــطور میـخواین آزادی و
اختـیارشون رو محـدود کنـین؟نـیازی بـه مَســکن مَهــر نـداشـــتنولــی رفتـن ثبـت نـام کـردن و جای کس دیگه ای رو گرفتنمیگــفتن چراغی که به خانه رواسـت بر مسـجد حرام استلباســی میــپوشن کـه حتـی گر
اجاره خانه در ترکیه
هزینه اجاره خانه در ترکیه
هــزیــنــه اجــاره خــانــه در تــرکــیـه بــستــه بــه ایــنــکـه در چـــه شهـــری بــاشــه و یـــا در چــه مــنـطـقـه و چــه مــجــمــع ای مــتــفــاوت هســتــش بــه عــنــوان مــثــال شــمــا نمی تــونــیــد یـــک شــهــر گـــران قــیـمـتـی رو در مــثــل اســتــانــبــول بــا یــک شــهـر مـــرزی و کـــم امــکـــانــاتــی رو مثـــل کـــایـــســـری بـــاهــم مــقـــایـــسـ
*چــه فرقــی بین مــــادر و پــــدر وجود دارد ؟*
*بسیار مــرا به تعجب آورد *
*فــرق بین مــادر و پــدر*
کسی که از زمانی که چشــم باز می کنی تو را دوست دارد مــــادر است
وکسی که دوستت دارد بدون اینکه ظاهر کند پــــدر است « به او جفا می کنی »
مــــادر تو را به جهان تقدیم می کند
پــــدر تلاش می کند که جهان را به تو تقدیم کند *« به سختی می افتد*
مــــادر به تو زندگی می دهد
پــــدر به تو می آموزد چگونه این زندگی را احیا کنی *« به تلاش وادار می ک
امشب چه شبــیه ؟
شب جمعه
یه سر بریم به کربلاء کعبهِ عاشقـان، همهِ خبرها آنجاست:
خدای تعالی زائر سیدالشهداء
یکی از زائران قبر امام حسین(ع) در شب جمعه خداوند متعال است. امام صادق(ع) در این زمینه می‌فرماید: «خداوند متعال در هر شب جمعه با فرشتگان و انبیاء و اوصیاء به زمین هبوط کرده و او را زیارت می‌کنند». سپس صفوان پرسید: فدایت شوم پس، هر شب جمعه قبر آن‌حضرت را زیارت کرده تا بدین وسیله زیارت پروردگار را نیز کرده باشیم؟ حضرت فرمودند: «بلی
غزل شمارهٔ ۸۹۸ اروض الـــخـــلـــدام مـــغـــنـــی الـــغـــوانـــی اضـــــؤ الـــــخـــــد ام بـــــرق یـــــمـــــانـــــی رخـــــســـــت از آفـــــتـــــاب عــــالــــم افــــروز درفــــــشــــــان در نــــــقــــــاب آســــــمــــــانـــــی خــدود الــغـیـد تـحـت الـصـدغ ضـاهـت حـــــدایـــــق طـــــرزت بــــالــــضــــیــــمــــران چــ
اجاره خانه در ترکیه
اجاره خانه در ترکیه اجاره خانه برای توریست ها و مسافران با کمترین قیمت و بهترین کیفیت* تلفن / 6659-986-0910
اجـاره خـــانه در تـــرکــیــه دارای چـــه قـــوانــیــنــی مــی بـــاشــد و اتــبــاع خــارجــی در ارتــبــاط بـــا اجـــاره خـــانـــه در تـــرکــیــه بـــه چــه نــکــاتــی بـــایــد تــوجــه داشــتــه بــاشــنـــد؟ کــشــور تــرکــیــه جـــزء کــشــورهـــای تــوریــستـــی دنــیــا مــحــســوب مــی گــ
بــــاد می آیـــد و من دل نــــگرانم، چـــه کـنم
بـــــرگ پـــائیزم وُ در چنگ خـــزانم، چه کنم
گاهــگاهی لبِ یک پنـــجره بـــر شانــــه‌‌ی باد
و گهـــی همسفرِ آبِ روانــــم ، چــــــه کنــــم
گاه بـــا زمـــزمــهی بـــادِ وزان مــــی رقصم
گاه از این کوچه به آن کوچه دوانم، چه کنم
عابـــرِ کـوچـه‌ی پائـیزم اگـر تنـــــگ غروب
بــا نمی اشک کمی نغمه نخوانـــم، چـــه کنم
گاه بر شانه‌ی بـــادم ، گهی افتـاده بــه خـاک
برگ
اجاره خانه در ترکیه
واحـــدهــا بــرحــســب مــنــطــقــه و تــعــداد اتـــاق هـــا مــتــفــاوت هســتــنــد و مـتــراژ واحـــد هـــا در اولـــویـــت ســـوم قـــرار مـــی گیــــرد . قیــمــتــهــا بـــر اســـاس ایـــن ســـه مــتــغــیــر تــعــیــیــن مــی شـــود و شـــروع قــیــمــتـــهـــا را مـــی تـــوان از شبــــی ۱۰۰ لـــیـــر بــــه بــــالا در نـــظــر گـــرفــــت . بـــرای اجــــاره هـــای کــــوتــــاه مـــدت مــ
خـیلی اهـل قهـوه خـانـه بــود. هـر شـب قـهوه خـانه میـرفت
حـتی مـدتـی در یـکی از قـهوه خـانه هـای کـار میــکرد
پـدرش بـسیاراز قلـیان کشیـدن او بـدش می آمد
و یـک بار او را دعوا کرد کـه بـاعث شد مجـید
دو شـب خـانه نـیاید و در ماشیـن بــخوابد
پـسر خـیلی شـری بــود هــمیشه چـاقو در جیـبش بــود
خــالکوبـی داشـت خـــیلی قُــلدر بــود و هـمـه
کوچــکتـرهــا بــایـد بــه حـرفــش گـوش می دادند
امـا وقتی خـدا نـظرش بـه بــنده ای بـاشد قـطعا فــر
اجاره خانه در ترکیه
اجاره خانه در ترکیه اجاره خانه برای توریست ها و مسافران با کمترین قیمت و بهترین کیفیت* تلفن / 6659-986-0910
اجـاره خـــانه در تـــرکــیــه دارای چـــه قـــوانــیــنــی مــی بـــاشــد و اتــبــاع خــارجــی در ارتــبــاط بـــا اجـــاره خـــانـــه در تـــرکــیــه بـــه چــه نــکــاتــی بـــایــد تــوجــه داشــتــه بــاشــنـــد؟ کــشــور تــرکــیــه جـــزء کــشــورهـــای تــوریــستـــی دنــیــا مــحــســوب مــی گــ
غزل شمارهٔ ۷۱۲ درد دل خـــویـــش بــا کــه گــویــم داد دل خــــویــــش از کــــه جــــویــــم چون چهره بخون دیده شستم دســت از دل خـسـتـه چـون نـشـویـم کـــر گـــشـــت فـــلـــک ز هـــای هـــایـــم پـــرگـــشــت جــهــان ز هــای و هــویــم دادم بـــــــــــــــــهــــــــــــــــوای روی او دل تــــا دیــــده چــــه آورد بــــرویـــم
غزل شمارهٔ ۸۴۶ هــیــچ شــکـر چـو آن دهـان دیـدی هــیــچ تــنــگ شـکـر چـنـان دیـدی آن زمـــانـــت کـــه در کـــنـــار آمـــد جــز کــمــر هـیـچ در مـیـان دیـدی در چمن همچو شمع مجلس ما طـــوطـــئـــی آتـــشـــیــن زبــان دیــدی راســـــتــــی را شــــمــــائــــل قــــد او هـیـچ در سـرو بـوسـتـان دیـدی دل ربـــــاتـــــر ز زلــــف و
غزل شمارهٔ ۶۴۴ بـا روی چـون گـلـنـارش از بـرگ سـمن باز آمدم بــا زلــف عــنــبــر بـارش از مـشـک خـتـن بـاز آمـدم تــا آن نــگــار ســیــمـبـر شـد شـمـع ایـوانـی دگـر مــردم چــو شــمــع انـجـمـن وز انـجـمـن بـاز آمـدم گــفــتــم بــبــیــنـم روی او یـا راه یـابـم سـوی او رفـتـم ز جـان در کـوی او وز جـان و تن باز آمدم از عـشـق آن جـان جـهـان بـگـذشـتـم از جـ
اجاره خانه در ترکیه
مــزایـــای هــمــکــاری بـــا مـــا هـــمــیــشــه مــلــک شــمــا را دیـــده بـــانـــی کـــرده و حـــتـــی در انــتــخـــاب مـــشـــتـــری بـــرای اجـــاره مـــلـــک شـــمـــا دقـــت لـــازمـــه را بـــه عــمــل مـــی آوریـــم و در صـــورت بــــروز هـــرگـــونـــه خـــدمـــات و ســـرویـــس مـــازادکـــامـــلا شـــمـــا راپــشــتــیــبــانـــی می کــنــیــم ، تـــا شـــمــا اقـــامــتــی بـــا آرا
غزل شمارهٔ ۵۸۲ نــکــهــت روضــهٔ خــلــدســت کــه مــی‌بــیـزد مـشـک یـــا از آن حـــلـــقــه زلــفــســت کــه مــی‌ریــزد مــشــک خـــیـــزد از چـــیـــن ســـر زلـــف تــو مــشــک خــتــنــی وین سخن نیست خطا زانکه ز چین خیزد مشک خــــون شــــود نــــافــــهٔ آهــــوی تـــتـــاری ز حـــســـد کــان مــه از گــوشــهٔ خــورشــیــد درآویـزد مـشـک آن چ
غزل شمارهٔ ۶۰۰ ای غـــم عـــشـــق تـــو آتـــش زده در خــرمــن دل وآتــش هــجــر جـگـر سـوز تـو دود افـکـن دل چـشـمـهٔ نوش گهر پوش لبت چشمهٔ جان حــلــقــهٔ زلــف شــکــن بــر شــکــنــت مـعـدن دل گــر کــنــی قـصـد دلـم دسـت مـن و دامـن تـو ور کــنــد تــرک تــو دل دســت مــن و دامـن دل جــانــم از دســت دل ار غــرقــهٔ خــون جــگـرسـت خـــون جــ
غزل شمارهٔ ۹۰۶ مـــهـــر ســـلـــمـــی ورزی و دعـــوی ســلــمــانــی کــنــی کـــیــن مــردم دیــن‌شــنــاســی و مــســلــمــانــی کــنــی بـــــا پــــریــــرویــــان بــــخــــلــــوت روی در روی آوری خــویــش را دیــوانــه ســازی و پــری خــوانـی کـنـی همچو اختر مهره بازی ورد تست اما چو قطب بـر سـر سـجـاده هر شب سبحه گردانی کنی حـــکــمــت یــونــ
ذورقـــی گـُم شده‌ام بین دل و ساحــل دوست
نرسد ذورق سرگشته بـــه آب و گِــلِ دوست
چــه بریــزم به غـــزل پــاکتر از شبنم صبح
کـــه نشیند سر گـُلبرگ خیـــال و دل دوست
کــو نسیمی کـــه بـــر آیـد سحر از یــال دنا
بــرساند مــــنِ آواره بــْــه سرمنــزل دوست
پُـرم از عطر گـُـل و لالــــه‌ی وحشی ، ببرم
کـه بریزم ز هــوا بر سر و بر کاکـُل دوست
مهر عـــــالم به دلش جـــای گرفت و ننشت
مـهر مــن در دل او ، آه ز دست دل دوست
مسعود رضایی بیاره
جملات زیبا و خواندنی درباره پدر
مجموعه: خواندنیهای دیدنی
جملات زیبا و خواندنی درباره پدر
با پدرم جدول حل میکردم که گفتم : پدر نوشته دوست, عشق , محبت و چهار حرفیه...اتفاقا" دو حرف اولشم در اومده بود , یعنی ب و الفیه دفعه پدرم گفت فهمیدم عزیزم میشه بابابا اینکه میدونستم بابا میشه ولی بهش گفتم نه اشتباههگفت ببین اگه بنویسی بابا عمودیشم در میاد ...... ... ... تو چشام اشک جمع شده بود و گفتم میدونم میشه بابا ولی ...اینجا نوشته چهار حرفی، ولی تو که حرف ن
جملات زیبا و خواندنی درباره پدر
مجموعه: خواندنیهای دیدنی
جملات زیبا و خواندنی درباره پدر
با پدرم جدول حل میکردم که گفتم : پدر نوشته دوست, عشق , محبت و چهار حرفیه...اتفاقا" دو حرف اولشم در اومده بود , یعنی ب و الفیه دفعه پدرم گفت فهمیدم عزیزم میشه بابابا اینکه میدونستم بابا میشه ولی بهش گفتم نه اشتباههگفت ببین اگه بنویسی بابا عمودیشم در میاد ...... ... ... تو چشام اشک جمع شده بود و گفتم میدونم میشه بابا ولی ...اینجا نوشته چهار حرفی، ولی تو که حرف ن
غزل شمارهٔ ۹۱۵ ای پــــیــــک عــــاشــــقـــان اگـــر از حـــالـــم آگـــهـــی روشــــن بــــگــــو حــــکــــایــــت آن مـــاه خـــرگـــهـــی بـــگـــذر ز بــوســتــان نــعــیــم و ریــاض خــلــد مــــــا را ز دوســــــتــــــان قــــــدیــــــم آور آگــــــهــــــی وقــت سـحـر کـه بـاد صـبـا بـوی جـان دهـد جــان تــازه کــن بــبـاده و بـاد سـحـرگـهـی
غزل شمارهٔ ۲۲۱ مــرا تــو گــوش گــرفــتــی هـمـی‌کـشـی بـه کـجـا بـگـو کـه در دل تـو چـیـست چیست عزم تو را چــه دیــگ پــخــتــه‌ای از بــهــر مــن عــزیــزا دوش خـــــدای دانــــد تــــا چــــیــــســــت عــــشــــق را ســــودا چو گوش چرخ و زمین و ستاره در کف توست کــجــا رونــد هــمــان جــا کـه گـفـتـه‌ای کـه بـیـا مــرا دو گــوش گــرفــتــی و جــمـ
غزل شمارهٔ ۶۶۲ آیـــد ز نـــی حـــدیـــثـــی هـــر دم بـــگـــوش جــانــم کــاخــر بــیــا و بــشــنــو دســتــان و داسـتـانـم مـــن آن نـــیـــم کـــه دیــدی و آوازه‌ام شــنــیــدی در مـن بـچـشـم مـعـنـی بـنـگـر که من نه آنم گـر گـوش هـوش داری بـشنو که باز گویم رمـــزی چـــنـــانـــکـــه دانـــی رازی چــنــانــکــه دانــم مــن بــلــبــل فــصــیــحـ
غزل شمارهٔ ۷۵۹ ای ســــر زلـــف تـــو لـــیـــلـــی و جـــهـــانـــی مـــجـــنـــون عــــالــــمــــی بــــر شــــکـــن زلـــف ســـیـــاهـــت مـــفـــتـــون خـــســروان شــکــر شــیــریــن ســخــنــت را فــرهــاد عــــاقــــلــــان طــــرهٔ لــــیـــلـــی صـــفـــتـــت را مـــجـــنـــون خــــال زنــــگــــیــــت ســـیـــاهـــیـــســـت بـــغـــایـــت مـــقـــبـ
غزل شمارهٔ ۸۱۵ زهــــی جــــمــــال تــــو خـــورشـــیـــد مـــشـــرق دیـــده بـــــتـــــنـــــگـــــی دهــــنــــت هــــیــــچ دیــــدهٔ نــــادیــــده ســــواد خــــط تــــو دیـــبـــاچـــه صـــحـــیـــفـــهٔ دل هــــــلــــــال ابــــــروی تـــــو طـــــاق مـــــنـــــظـــــر دیـــــده مــــه جــــبــــیــــن تــــو بــــرآفــــتــــاب طــــعــــنـــه زده
غزل شمارهٔ ۸۲۵ از بـــــرای دلـــــم ای مـــــطـــــربـــــهٔ پــــرده‌ســــرای چنگ بر ساز کن و خوش بزن و خش بسرای از حــریـفـان صـبـوحـی بـه جـز از مـردم چـشـم کـس نـگـیـرد بـه مئی دست من بی سر و پای چـــنــگ اگــر زانــکــه ز بــی هــمــنــفــســی مــی‌نــالــد بــاری از هــمــنــفــس خــویــش چــه مــی‌نــالـد نـای امــــشـــب از زمـــزمـــهٔ پـــر
غزل شمارهٔ ۱ ای رســـتـــخـــیـــز نـــاگـــهـــان وی رحـــمـــت بـــی‌مـــنــتــهــا ای آتــــشــــی افـــروخـــتـــه در بـــیـــشـــه انـــدیـــشـــه‌هـــا امــــــروز خــــــنـــــدان آمـــــدی مـــــفـــــتـــــاح زنـــــدان آمـــــدی بـر مـسـتـمـنـدان آمـدی چـون بـخـشـش و فـضـل خـدا خــورشــیــد را حــاجـب تـویـی اومـیـد را واجـب تـویـی مــطــلــب
غزل شمارهٔ ۴۲ کــار تــو داری صــنــمـا قـدر تـو بـاری صـنـمـا مــا هــمــه پــابـسـتـه تـو شـیـر شـکـاری صـنـمـا دلـــبـــر بـــی‌کـــیـــنـــه مـــا شـــمـــع دل ســیــنــه مــا در دو جــهـان در دو سـرا کـار تـو داری صـنـمـا ذره به ذره بر تو سجده کنان بر در تو چـــاکـــر و یــاری گــر تــو آه چــه یــاری صــنــمــا هــر نـفـسـی تـشـنـه تـرم بـسـتـه جـو
اس ام اس و جمله های استاد گپ بسیار زیبا درباره روز پدر
دخـتــَــر کـه بــاشیمیـدونـی اَوّلــــیـن عِشــق زنـدگیـتــ پـــِدرتـهدخـتــَــر کـه بــآشی میـدونـی مُحکــَم تــَریـن پَنــآهگــاه دنیــآآغــوش گــَرم پـــِدرتـهدخـتــَــر کـه بــآشی میـدونـی مــَردانــه تـَریـن دستــیکـه مـیتونی تو دستـِـت بگیـــری ودیگـه اَز هـــیچی نَتــَرسیدســــتای گَرم وَ مِهـــــرَبون پـــِدرتـههَر کـجای دنیـا هم بـــاشیچه بـاشه چـه نبــاشهق
سیزدهم پـــــیــــکــــان آســــمــــان کــــه بــــه اســــرار مــــا درنــــد مـــا را کـــشـــان کـــشـــان بـــه ســمــاوات مــی‌بــرنــد روحـــــانـــــیـــــان ز عـــــرش رســــیــــدنــــد، بــــنــــگــــریــــد کــــز فــــر آفــــتــــاب ســــعــــادت، چــــه بــــا فــــرنـــد! مـــــا ســـــایـــــه‌وار در پــــی ایــــشــــان روان شــــویــــم
اول هـــم روت خـــوش هـــم خـــوت خـــوش هــم پــیــچ زلــف و هــم قــفــا هم شیوه خوش هم میوه خوش هم لطف تو خوش هم جفا ای صـــــورت عـــــشـــــق ابـــــد وی حـــــســـــن تـــــو بـــــیــــرون ز حــــد ای مـــــــــاه روی ســـــــــروقـــــــــد ای جــــــــان‌فــــــــزای دلــــــــگــــــــشــــــــا ای جـــــان بـــــاغ و یـــــاســـــمـــــیــــن ای شــــمــــ
غزل شمارهٔ ۷۰۱ از عــمـر چـو ایـن یـک دو نـفـس بـیـش نـداریـم بـنـشـیـن نـفـسـی تـا نـفـسـی بـا تو برآریم چـــون دل بــســر زلــف ســیــاه تــو ســپــردیــم بــاز آی کــه تـا پـیـش رخـت جـان بـسـپـاریـم جـــز غـــم بـــجـــهـــان هـــیـــچ نـــداریـــم ولـــیــکــن گــــر هــــیــــچ نــــداریــــم غــــم هــــیـــچ نـــداریـــم ز آنــــروی کــــه از
قسمتی از داستان بلند شهر خیس
... صفحه 262.
_در سینه‌ی سیاه و جَلاخورده‌ی شب، میان ستاره‌های پرنورِ سوسوزن، قُــرصِ کامل ماه، ساکت و مبهوت سینه‌ی آسمان را میساید و پیش میاید و هاله‌ای وسیع از نور را به هرسوی میتاباند. خلوت آسمان را توده ابرِ کمین کرده‌ای در انتهای افق خط میزند که تیرگیش انگار برابتدای کوچه ی میهن در دلِ محله‌ی ضرب خیمه زده است. کوچه‌های باریک و بلند با دیوارهای خشتی وِ آجرپوش، از دست آسمانِ همیشه ابری و
هشتم بــــــلــــــبــــــل ســــــرمـــــســـــت بـــــرای خـــــدا مــجــلــس گــل بــیــن و بــه مــنــبــر بــرآ هــیــن بــه غــنــیــمـت شـمـر ایـن روز چـنـد زانــــــــک نــــــــدارد گــــــــل رعــــــــنــــــــا وفــــــــا ای دم تـــــــو قـــــــوت عــــــروســــــان بــــــاغ فـــــصـــــل بـــــهــــارســــت بــــزن الــــصــــلــــا
غزل شمارهٔ ۲۳ چـون خـون نـخـسـپـد خسروا چشمم کجا خسپد مها کـز چـشـم مـن دریـای خـون جوشان شد از جور و جفا گــر لـب فـروبـنـدم کـنـون جـانـم بـه جـوش آیـد درون ور بـــر ســـرش آبـــی زنـــم بـــر ســـر زنــد او جــوش را مـــعـــذور دارم خـــلـــق را گـــر مـــنـــکـــرنـــد از عــشــق مــا اه لــیــک خــود مــعــذور را کــی بــاشــد اقـبـال و سـنـا از جــوش
درباره این سایت